ماهیت عدم قطعیت اندازه گیری

ماهیت عدم قطعیت اندازه گیری

به دلیل وجود منابع عدم قطعیت، نتایج اندازه گیری دارای عدم قطعیت هستند. عواملی وجود دارد که باعث انحراف مقدار اندازه گیری شده از مقدار واقعی می شود. اگر روش اندازه گیری استفاده شده به خوبی مشخص باشد معمولا مهمترین منابع عدم قطعیت نیز مشخص می شوند. باید تلاش هایی برای به حداقل رساندن و در صورت امکان حذف منابع عدم قطعیت از طریق بهینه سازی روش اندازه گیری انجام شود. منابع عدم قطعیت که قابل حذف شدن نیستند در تخمین عدم قطعیت به حساب می آیند. معمولا بزرگی انحرافات ناشی از منابع عدم قطعیت نامشخص هستند و در بسیاری از موارد نمی توان آنرا مشخص کرد. بنابراین تنها آنها تخمین زده می شوند. اگر ما بتوانیم بزرگی تمامی منابع عدم قطعیت را تخمین بزنیم، بنابراین می توان آنها را ترکیب کرده و تخمین عدم قطعیت اندازه گیری را که در این مورد عدم قطعیت اندازه گیری ترکیب شده نامیده می شود، بدست آورد. 
اگر تعدادی اندازه گیری تکراری با measurand  یکسان انجام دهیم، به طور ایده ال، باید تمام این اندازه گیری های تکراری دقیقا مقدار یکسانی را بدهند و این مقدار با مقدار measurand برابر باشد. در واقعیت، نتایج اندازه گیری های تکراری تقریبا همیشه مقداری متفاوت خواهد بود و مقدار میانگین آنها نیز معمولا متفاوت از مقدار واقعی است. در یک روش ساده، منابع عدم قطعیت را می توان به دو نوع عوامل تصادفی و عوامل سیستماتیک تقسیم کرد. شکل زیر این عومل را نشان می دهد.